Adoptie is het wettelijk overnemen van de verantwoordelijkheid voor een kind door één of twee ouder(s), die niet de natuurlijke ouders zijn.

Adoptie komt voor doordat kinderen bij hun ouders zijn weggehaald, vanwege bijvoorbeeld misbruik of verwaarlozing. Het komt ook veelvuldig voor dat ouders niet voor hun kind(eren) kunnen zorgen vanwege financiële armoede, of omdat éénoudergezinnen in bepaalde landen niet geaccepteerd wordt.

Gelukkig zijn er veel gegadigden voor een adoptiekind, denk aan een vurige kinderwens terwijl één van de partners onvruchtbaar blijkt te zijn. Ook is de kinderwens van homostellen (M/V), of een alleenstaande een veelvoorkomend iets.

Adoptie regels

In tegenstelling tot het zelf krijgen van een baby, moet je bij het adopteren van een kind aan een hele lijst voorwaarden voldoen.

De adoptiekinderen moeten in een goed en veilig milieu terechtkomen, de adoptieouders moeten kunnen aantonen dat ze het kind financieel kunnen onderhouden, ze mogen niet te oud zijn en ze moeten voldoende gemotiveerd zijn.

Voordat adoptie een feit is moet je een hele ambtelijke molen door, waarbij je te maken krijgt met bemiddeling door een zogenaamde vergunninghouder. Daarvoor moet je bij het ministerie van Justitie een ‘beginseltoestemming’ krijgen.

Uiteindelijk moet je in de meeste gevallen je nieuwe kind ophalen in het land van herkomst, waar je vaak ook weer een heel paperassen traject af moet leggen.

Toch ondergaan vele ouders die geen kind kunnen krijgen dit traject, want een kind is voor velen het mooiste wat er is!